افلاطون که بود؟

افلاطون فیلسوفی از آتن باستان است که یک شخصیت اساسی در فلسفه یونان باستان و غرب و منبع بنیادی ایده هایی است که تکامل معنویت و مذهب غربی را شکل داده است. افلاطون آکادمی را تأسیس کرد، اولین مدرسه آموزش عالی در جهان غرب که به عنوان سلف دانشگاه های امروزی عمل کرد. این اعتقاد افلاطون بود که باید بین سه بخش روح هماهنگی وجود داشته باشد. عقل، روحیه و اشتها. با بیان اینکه ارضای این بخشها برای داشتن یک زندگی رضایت بخش انسانی ضروری است.

تولد و پدر و مادر

افلاطون در خانواده ای مرفه به همراه دو برادر و یک خواهر به دنیا آمد. اگرچه تاریخ دقیق تولد و تولد او ناشناخته است، اکثر مورخان معتقدند که او پس از جنگ پلوپونز در آتن به دنیا آمد. پدرش آریستون در حالی که او جوان بود درگذشت و مادرش پریکشنه سپس با عمویش پیریلمپس ازدواج کرد که پدر چهارمین فرزندش بود. طبق افسانه ها، زمانی که افلاطون نوزاد بود، زنبورهای عسل دور دهان او نشستند تا شاهد شیرینی کلمات آینده او باشند.

تعلیم و تربیت افلاطون

آریستون، پدر افلاطون، تلاش کرد تا اطمینان حاصل کند که او از معلمان برجسته، از جمله کراتیلوس، فیلسوف آتنی و شاگرد هراکلیتوس، تحصیلات باکیفیت دریافت می کند. برنامه درسی افلاطون شامل تمام موضوعات مهم مطالعه، از جمله شعر، ژیمناستیک، موسیقی و فلسفه بود. او بعدها توسط برادرزاده اش اسپئوسیپوس به عنوان پسری زودباور توصیف شد که متواضع بود و سرشار از سخت کوشی و عشق به مطالعه بود. همچنین در دوران جوانی او از پیروان فیلسوف بزرگ یونانی سقراط شد که تأثیر عمیقی بر افلاطون و آثار او گذاشت.

چهره های تاثیرگذار

افلاطون از منابع بسیاری الهام گرفت که تعدادی از آنها عمیقاً بر کار او تأثیر گذاشت. فیثاغورث فیلسوف یونان باستان و بنیانگذار فیثاغورث بود. او فرض کرد که منبع همه چیز اصول عددی است. فیثاغورث معتقد است که شکل از ماده متمایز است و جهان تصویری از یک جهان ریاضی ابدی است.

این گفته هراکلیتوس بود که همه چیز مدام در حال تغییر است. این احساسات از طریق معلمش کراتیلوس که شاگرد هراکلیتوس بود به افلاطون منتقل شد و به شکل گیری برخی از گفتگوهای افلاطون در مورد اصول حرکت کمک کرد.

سقراط، فیلسوف بدنام یونانی و بنیانگذار روش سقراطی، یک سیستم دیالکتیکی برای پرسشگری برای تحریک تفکر انتقادی و روشن کردن تناقضات. افلاطون از پیروان سرسخت سقراط بود و نوشته های او یکی از کامل ترین منابع گفتگوهای سقراط است.

فرم ها

نظریه صورت های افلاطون بیان می کند که دو مستأجر واقعیت وجود دارد، جهان اشیاء حسی که ما بلافاصله از آنها آگاه هستیم، و جهان اشکالی که از طریق آنها جهان بی واسطه به وجود می آید. به عنوان مثال، یک گل رز زیبا فقط به این دلیل زیباست که در شکل زیبایی شرکت می کند. شکل زیبایی بدون تغییر است، بر خلاف خود گل که می تواند پژمرده شود و بمیرد. این نظریه یک جهان کامل از اشکال، مانند عدالت، زیبایی، و قدرت را فرض می کند. این اشکال در دنیایی کاملاً جدا از دنیای متعارف وجود دارند. جهان اشکال خارج از زمان و مکان وجود دارد و از کلیات مطلق تشکیل شده است. واقعیت همیشه در حال تغییر است و دائماً در درون این اشکال ابدی به وجود می آید.

افلاطون هرگز در دیالوگ های خود فرم ها را به طور کامل تعریف نمی کند یا نحوه عملکرد آنها را توضیح نمی دهد و این را به خواننده واگذار می کند که منظور او را تفسیر کند.

روح سه جانبه

افلاطون معتقد است روح مرکب از سه بخش عقل، روح و اشتها است. هر بخش مربوط به جنبه متفاوتی از انسانیت است.

بالاترین بخش روح، چیزی که با تفکر عقلانی سروکار دارد، چیزی است که مردم برای تعقیب حقیقت و فلسفه از آن استفاده می کنند، که بالاترین تلاش افلاطون است. سر نشان دهنده این قسمت است.

روح بخشی از روح است که با قلب مطابقت دارد. روح است که باعث عصبانیت نوع بشر از بی عدالتی می شود. این الهام بخش ما برای غلبه بر چالش ها برای رسیدن به پیروزی است.

اشتها نشان دهنده میل به لذت های مختلف بدنی و نفسانی است. این خواسته ها اغلب با یکدیگر در تضاد هستند. افلاطون آنها را مانند 'اسب سیاه زشت سمت چپ' توصیف کرد.

تمثیل غار

تمثیل غار افلاطون از آثار او، جمهوری ، بشریت را در قیود در غار به تماشای سایه های روی دیوار می گوید. آتشی در پشت آنها وجود دارد که برآمدگی های سایه ایجاد می کند. افراد زندانی سایه ها را به اشتباه تعبیر می کنند و از هیچ زندگی دیگری نمی شناسند، سعی نمی کنند فرار کنند. فیلسوفان مانند افرادی هستند که از اسارت گریخته اند و یاد گرفته اند که سایه ها واقعیت نیستند. آنها چیزی بیش از یک فرافکنی نیستند. آنها به واقعیت واقعی نگاه کرده اند. اگر روزی همه زندانیان آزاد می‌شدند و واقعیت واقعی را تجربه می‌کردند، خارجی و غیرقابل درک بود. این تمثیل توضیح می‌دهد که چگونه انسان‌ها قادر به دیدن شرایط انسانی نیستند. ما قادر به درک آنچه در پس برداشت ها و درک ما از جهان است، نیستیم. تصاویری که ما بر روی دنیای واقعی پخش می کنیم همان چیزی است که به اشتباه به عنوان واقعیت درک می کنیم.

اخلاق

رویکرد افلاطون به اخلاق مشابه سایر فیلسوفان عصر خود است. در درجه اول سعادت و رفاه بالاترین اهداف تفکر و رفتار اصولی است. در مقابل، فضیلت ها مهارت های لازم برای دستیابی به آن ها هستند. او عدالت را با استفاده از مدلی از شهری توصیف می کند که در آن کل به اجزاء و اجزاء به نفع کل است. در این مثال، هر فردی که نقش خود را با موفقیت انجام دهد و از دخالت در سایر عملکردها خودداری کند، عدالت است.

افلاطون فضیلت را برتری هر بخش از روح می دانست. وقتی این دو با هم ترکیب می شوند، تعادلی هماهنگ در کل فرد ایجاد می کنند. مانند مثال شهر، هر قسمت از روح بدون دخالت در قسمت های دیگر کار خود را انجام می دهد.

تبلیغ جدید فیفا

آکادمی

افلاطون آکادمی را تأسیس کرد، مدرسه ای برای آموزش عالی، بسیار شبیه به دانشگاه های دنیای مدرن، حدوداً در حدود 385 قبل از میلاد. برنامه درسی آکادمی شامل بسیاری از زمینه های مطالعاتی از جمله زیست شناسی، طالع بینی، سیاست، ریاضیات و فلسفه بود. افلاطون از مدرسه می خواست تا دانش آموزان را برای تبدیل شدن به رهبرانی در آینده آماده کند که نسبت به پیشینیان خود توانمندتر و قوی تر باشند. مدرسه باز بود تا اینکه امپراتور روم ژوستینیان اول آن را به دلیل تهدیدی برای مسیحیت تعطیل کرد.

انتقاد

افلاطون به دلیل برخی از ایده های خود در دوران مدرن و باستان مورد انتقاد قرار گرفته است. نیچه در کتاب خود «ایده خیر» افلاطون را به همراه اصول اخلاق مسیحی محکوم کرد و آن را «افلاطونیسم برای توده‌ها» نامید. ماوراء خوب و بد . کارل پوپر، فیلسوفی با تخصص در نظریه علمی، استدلال می کند که پیشنهاد افلاطون در مورد آرمانشهر سیاسی در جمهوری تمامیت خواه است شاگرد افلاطون، ارسطو، نظریه او را در مورد اشکال مورد انتقاد قرار داد و اظهار داشت که جوهر یا 'شکل' اشیاء منفرد در ذات شی است و به طور جداگانه وجود ندارد.

زندگی بعدی

افلاطون در سالهای پایانی زندگی خود در سیراکوز، شهری در جزیره سیسیل، به سیاست پرداخت. فرمانروای سیسیل در آن زمان دیونیسیوس بود که افکار افلاطون را خطراتی می دید. او نزدیک بود افلاطون را اعدام کند، اما در عوض، افلاطون برده شد. پس از مرگ دیونیسیوس، افلاطون به سیراکوز بازگشت تا دیونیسیوس دوم را آموزش دهد.

افلاطون در سن 81 سالگی در روز تولدش درگذشت. او حدود 30 دیالوگ از خود به جای گذاشته است که امروزه نیز مورد بررسی قرار می گیرند. آثار او بسیار تأثیرگذار است، و او یکی از بزرگترین متفکران تاریخ و یکی از مشارکت کنندگان اساسی در مطالعه فلسفه است.