اختصاصی: دو سال بعد از نیم قرن از عمر دکتر هو، مجری برنامه درباره اوج و فرودهای سال 2013 صحبت می کند.
اولین بار در نوامبر 2015 منتشر شد
دو سال پیش، در 23 نوامبر 2013، BBC1 ویژه پنجاهمین سالگرد Doctor Who's Day of the Doctor را پخش کرد. در 94 کشور به طور همزمان پخش شد و در 1500 سینما در سراسر جهان نمایش داده شد - موفقیتی چشمگیر برای طولانی ترین سریال علمی تخیلی تلویزیون. تقریباً در تمام کانال‌های بی‌بی‌سی فیلم‌های مستند و یک گردهمایی عظیم سه روزه در ExCel لندن پخش شد - با این حال بسیاری از طرفداران وقتی که کریستوفر اکلستون از بازگشت برای قسمت نهم دکتر خودداری کرد، ناامید شدند. اکنون، برای اولین بار، استیون موفات، مجری برنامه، آنچه را که در پشت صحنه می‌گذرد، روشن می‌کند…
RT: بیایید در مورد پنجاهمین سالگرد صحبت کنیم - شما یک بار به من گفتید که سال 2013 برای شما یک سال کابوس بود.
استیون موفات: بله، خوب، هیچ کس واقعاً متوجه نشد که ما در طول آن چقدر تلویزیون ساخته ایم. دو هفته ای که در طی آن هر شب یک نمایش Doctor Who برگزار می شد. آن نوامبر مانند یک مینی فصل کوچک بود. بعضی ها می گفتند، این همه قسمت های اضافی کجاست؟ آنجا! دقیقه بشمار
برنامه اولیه شما برای ویژه سالگرد چه بود؟
نمی‌دانستم با 50 می‌خواهیم چه کنیم. من The Name of the Doctor [آخرین سری هفتم] را نوشتم، که باعث شد دکتر به خط زمانی خودش راه برود تا کلارا را نجات دهد. هیچ ایده ای ندارد که او در آنجا چه چیزی پیدا می کند. من فقط می دانستم که هر چه او آنجا پیدا کند 50 را راه اندازی می کند.
نسخه اول دیوید [تنانت]، مت [اسمیت] و کریس [اکلستون] با هم بودند. با هر دخالتی که می‌توانستیم برای سایر پزشکان بسازیم، اما - با وحشیانه بودن - باید پزشکانی بودند که هنوز شبیه پزشکانشان بودند. من می دانم که من یک پسر بچه هستم اما هی، فکر می کنم پیتر [دیویسون]، کالین [بیکر] و سیلوستر [مک کوی] بهتر از هر زمان دیگری در The Five-ish Doctors [یک فیلم کوتاه جعلی] حضور داشتند. جای دیگری باشد
اما من می دانستم که کریس تقریباً به طور قطع نه خواهد گفت. من چند بار با او ملاقات کردم و او کاملاً دوست داشتنی بود. او با من ملاقات کرد زیرا نمی خواست از طریق نماینده خود یا تماس تلفنی یا ایمیل نه بگوید. او می خواست این کار را شخصاً انجام دهد. و من سه چهارم با او صحبت کردم.
بنابراین نسخه‌ای از آن را شروع کردم، اما به نقطه‌ای رسیدم که نمی‌توانم جلوتر بروم، مگر اینکه او باشد. من برای ملاقات دیگری با او رفتم و او تصمیم گرفت نه. دلایل او کسب و کار او است و او یک مرد بسیار خصوصی است. اما منطقی است که بگوییم او واقعاً به دکتر هو اهمیت می دهد. او از زمان رفتنش به خوبی از اتفاقاتی که افتاده آگاه است و با خوشحالی در مورد امی پاند با نام صحبت کرد.
معامله با جان هرت در آخرین لحظه چه بود؟
ما باید کار می کردیم که چه کار دیگری انجام دهیم. در آن زمان نه دیوید و نه مت تحت قرارداد نبودند. من جنا [کلمن] را داشتم. و من به طرحی رسیدم که فقط جنا بود. این یک کابوس بود. هفته ها از فیلمبرداری فاصله داریم یک تیم تولید جمع شده است، مردم در حال ساخت استوری‌برد هستند و من حتی نمی‌دانم کسی دارد یا نه همیشه بازی دکتر قرار است در آن باشد.
و در همین حال، کل اینترنت ایمیل من را پیدا می کند و وحشتناک ترین تهدیدهای مرگ را برای من ارسال می کند. چون من ویلیام هارتنل را پس نگرفتم! و من دارم فکر می کنم، خوب، یکی: او تلفن را جواب نداده است. نمی دانم چرا... اما به او اهمیت نده - مطمئن نیستم که دیوید و مت هم این کار را می کنند. من در گوشه دفترم خمیده ام و فکر می کنم، قرار است چه کار کنم!
فصل 3 فورتنایت فصل 2
پس دیوید و مت می آیند و بی بی سی منتظر ایده بزرگ من است. یادم می‌آید به مارکوس [ویلسون، تهیه‌کننده] گفتم، اگر تجسم دکتر وجود داشته باشد، هیچ‌کدام از ما نمی‌دانیم چه می‌شود؟ و اتفاقاً نقش او را مشهورترین بازیگر جهان بازی کرد؟ مخصوصاً کسی که ممکن است در طول این وقفه طولانی به عنوان دکتر انتخاب شده باشد. به عنوان مثال، جان هرت ...
راستی اول اسمش به ذهنم خطور کرد؟
بله، چون دکتر او باید از جنگ خسته می شد، کسی که آنقدر از جنگ زمان بیمار بود که می خواست این کار را انجام دهد.
آیا جان هرت چیزی نگفت که من فیلمنامه را جمعه دریافت کردم و دوشنبه سر صحنه فیلمبرداری بودم؟
به این سرعت نبود اما بسیار سریع بود. او در صدر لیست ما بود. من فیلمنامه دکتر جنگ را نوشتم و آن را برای جان هرت فرستادیم، با این فرض که این آغاز دو هفته دیوانه‌وار فرستادن آن برای هر بازیگری بود که تا به حال شنیده‌اید و جانت کرانکی را به دست آورده‌اید. و - خدا او را برای همیشه حفظ کند! - تقریباً بلافاصله گفت بله. این اولین شانسی بود که ما در آن نمایش سودمند داشتیم.
و چقدر خوب بود! یک لحظه به عنوان دکتر و او آن را میخ. او کاملاً آن را دریافت می کند. و او در مورد حضور در آن دوست داشتنی بود. من در آخرین روز او آنجا نبودم، اما او سخنرانی کوچکی انجام داد و چیزی شبیه این گفت: نمی‌خواهم کسی فکر کند که من این موضوع را ساده نگرفتم یا فکر می‌کردم که دارم آن را کم می‌کنم. این واقعاً برای من معنایی داشت، دکتر بودن. او کاملاً اصرار داشت و به من و دیگران گفت: پس من الان دکتر هو هستم. من یک دکتر هو هستم. میتونم بگم؟ او عاشق این واقعیت است که دکتر هو است. فقط سه هفته در کاردیف می ماند و دکتر هو می شود.
واقعاً از تمام دوره های برنامه لذت می برید، اینطور نیست؟
من در دهه 1980 دکترها قیام کردم. من همیشه پیتر دیویسون را دوست داشتم. من فکر می کنم او دوست داشتنی است و برای من مهم نیست که چه کسی آن را می داند. و من واقعاً سیلوستر مک کوی را دوست دارم. سال اول او [1987] کمی فاجعه بود اما دو سال دیگر عالی است. و برای پسرم لوئیس، بدون شک، دکتر مورد علاقه او سیلوستر است.
آیا او را ملاقات کرده است؟
وقتی در پنجاهمین [مهمانی سالگرد] در BFI بودیم، در محاصره افراد بزرگ و خوب، لویی بازوی من را گرفت و گفت: بابا، آیا آن سیلوستر مک کوی است؟ بله همینطور است. بابا میتونم ببینمش؟ من مطمئن هستم که می توانم آن را ترتیب دهم. بعداً لویی می گوید، لطفا، من باید او را ملاقات کنم. بنابراین من پیامی برای سیلوستر دریافت می کنم که از او می خواهد دور بزند، پسرم می خواهد شما را ملاقات کند. این باعث می شود که عاشق سیلوستر به عنوان بهترین دکتر شوید.
لویی را بلند کردم و در آن سوی اتاق، سیلوستر ما را دید که رسیدیم. او از روی مبل بلند شد - و او یک مرد جوان نیست - و عصایش را مانند چتر دکتر چرخاند و گفت: لویی، لویی! دارم می افتم میشه بیای و کمکم کنی؟ بنابراین لوئیس به سرعت به دکتر شماره 7 کمک کرد و او از او بسیار تشکر کرد. او به این ترتیب تبدیل به دکتر هفتم شده بود [انگشتان را کلیک می کند] و من اکنون نمی توانم کلمه بدی در مورد دکترش بشنوم.
مهره روی کیک این بود که تام بیکر در پایان ویژه برنامه کوتاهی کند. چگونه این اتفاق افتاد؟
تام بیکر، این یک جورایی عالی بود. آن صدا، بدون تغییر از دهه 70، آن چشم ها، آن لبخند - همه به مجموعه Doctor Who بازگشتند. و همه فقط آنجا ایستاده اند و خیره می شوند. مثل بعد از این همه مدت در Doctor Who، Doctor Who ظاهر شده بود. کاملاً مطمئن نبود که چه چیزی باید انتظارش را داشته باشد، اما او کاملاً عالی بود، در حالی که همه کارهایش مرتب شده بود، حاضر شد و آن را به پایان رساند. جادویی. می توانم بگویم که من در واقع آنجا بودم، روزی که تام بیکر برگشت.